در کلام مولانا، «آن‌سو» به عرصه‌ای اشاره می‌کند؛ عرصه‌ای نهان که زادگاه و میعادگاه جان است و سرچشمهٔ راستینِ آفرینش و پویش.
در جست‌وجوی آن‌سو، مسیر هنر و خاصه موسیقی را پیش گرفته‌ایم؛ هنری که ما را با درونمان، ریشه‌هایمان، با طبیعت، زندگی و با یکدیگر پیوند می‌دهد.
در آموختن و آفریدن هنر، با شیوه‌هایی کار می‌کنیم که هم اصیل و هم بدیع است، بر میراث ایرانی و حکمت شرقی تکیه دارد، در تجربهٔ همسفری و زندگی جمعی به‌دست می‌آید و با فرهنگ کهن سرزمین‌های دیگر در گفت‌وشنود است.
